Oczyszczalnie ścieków są jednym z podstawowych elementów systemów kanalizacyjnych. Prawidłowe działanie oczyszczalni musi zabezpieczyć potencjalne odbiorniki ścieków przed nadmiernym zanieczyszczeniem związkami węgla organicznego (ChZT i BZT5), azotu i fosforu.
Według danych, publikowanych przez Główny Urząd Statystyczny, ogólna ilość ścieków odprowadzanych do wód powierzchniowych w 1990 r. wynosiła 11368 mln m³/a, w 1995 r. – 9981 mln m³/a, a w 2000 r. spadła do 9181 mln m³/a. Ścieki komunalne stanowiły 2314 mln m³/a w 1990 r., 1852 mln m³/a – w 1995 r. oraz 1494 mln m³/a – w 2000 r. Widoczny spadek ilości ścieków jest powiązany ze spadkiem zużycia wody oraz zmniejszeniem produkcji przemysłowej. Z ogólnych ilości ścieków komunalnych, ścieki oczyszczane stanowiły ok. 60% w 1990 r., 68% - w 1995 r. oraz ponad 83% - w 2000 r. Powyższe dane świadczą jednoznacznie o dużym dynamizmie rozwoju oczyszczalni ścieków w Polsce.
Analizując stosowane metody oczyszczania ścieków komunalnych w poszczególnych latach, można zauważyć, że w 1990 r. ok. 60% ścieków było oczyszczanych biologicznie, a 40% - tylko mechanicznie. W 1995 r. struktura ta uległa zasadniczej zmianie, bowiem aż 76% ścieków było oczyszczanych biologicznie, z czego w ok. 9% oczyszczalni ścieków stosowano już urządzenia do usuwania związków azotu i fosforu. Oczyszczaniu mechanicznemu i chemicznemu poddawano tylko 24% ogólnej ilości ścieków oczyszczanych. W 200...