Szczegółowa klasyfikacja papieru i tektury z odzysku (makulatury), przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle papierniczym jako surowiec wtórny, została zawarta w Polskiej Normie PN-EN 643. Norma ta ustaliła europejski wykaz znormalizowanych odmian papieru i tektury z odzysku, dla których podano podstawowe oznakowanie przez określenie, co zawierają poszczególne odmiany.

Wykaz znormalizowanych odmian papieru i tektury z odzysku został podzielony na pięć rodzajów: rodzaj 1 – odmiany słabe, obejmujący 11 odmian (1.01-1.11), rodzaj 2 – odmiany średnie, obejmujący 12 odmian (2.01-2.12), rodzaj 3 – odmiany lepsze, obejmujący 19 odmian (3.01-3.19), rodzaj 4 – odmiany mocne, obejmujący osiem odmian (4.01-4.08) oraz rodzaj 5 – odmiany specjalne, obejmujący sześć odmian (5.01-5.06). Rodzaj 5, czyli „odmiany specjalne”, zawiera papier i tekturę z odzysku, które w większości przypadków mogą być ponownie przerabiane tylko przy zastosowaniu specjalnej technologii, a niekiedy mogą powodować ograniczenia w ponownym przerobie. Włączenie tych odmian spowodowane zostało istnieniem znaczącego rynku europejskiego, przy czym obecnie ponowny ich przerób odbywa się zaledwie w kilku krajach.
Papier i tektura z odzysku (makulatura) to cenny surowiec wtórny do produkcji różnych rodzajów papieru i tektury. Zebrane selektywnie odpady z papieru i tektury, posortowane zgodnie z normą PN-EN 643 i wymaganiami recyklerów (papierni), używane są ...