Ogrody Chin
Chińskie założenia ogrodowe były zawsze związane z otaczającą je przyrodą. Człowiek, tworząc ogród, nie eksploatował przyrody, lecz wpisywał swe dzieło w to, co już było.
W myśl taoizmu ogrody miały ułatwiać zespolenie człowieka z naturą. Przy ich tworzeniu wykorzystywano wierzenia religijne i znajomość filozofii przyrody. Starano się też wprowadzać pierwiastki Jin i Jang oraz zasady feng shui, czyli sztuki projektowania przestrzeni, opierającej się na przekonaniu, że warunkiem szczęśliwego życia człowieka jest harmonijne współdziałanie z naturą i jej siłami. Budowane pawilony, galerie i mostki stanowiły elementy scenerii, a jednocześnie miejsca, w których można było kontemplować wyjątkowo interesujące widoki.
Od drugorzędności do symboliki
Okna w pawilonach miały różne formy architektoniczne i często wraz z rozpościerającym się widokiem kreowały obrazy zmieniające się w zależności od pory roku. Mostki zawsze wygięte w łuk, łącząc się z własnym odbiciem w wodzie, tworzyły koło – symbol nieba. Idealny kształt koła oraz jego fragment – łuk – miały chronić przed demonami. Ścieżki i mury nie mogły być wyznaczone w ogrodach po liniach prostych, natomiast woda nie mogła płynąć szybko, aby nie wzbudzić złej energii, zwanej zatrutą strzałą. Wprowadzała ona dysharmonię, niepokój, a także powodowała niepowodzenia i choroby. Chiński ogród mu...
