Oliwka europejska (Olea europaea subsp. europaea) należy do rodziny oliwkowatych (Oleaceae), podobnie jak np. lilak, jaśminowiec, forsycja, ligustr i jesion. Naturalnie występuje na obszarze śródziemnomorskim, ale znane są tylko formy i odmiany uprawne. Szacuje się, że jej uprawę zapoczątkowano nawet ok. 6000 lat p.n.e. Sądzi się, że żyje do ok. 1500-2000 lat, co jest raczej mało prawdopodobne. To jedna z najważniejszych roślin biblijnych. W Piśmie Świętym o oliwie produkowanej z oliwek są 63 wzmianki. Jako drzewo owocowe oliwka odegrała chyba najważniejszą rolę w historii narodów rasy białej. Stanowiła ważny składnik pożywienia ludów semickich. Prawdopodobnie dlatego Żydzi uznali ją za królową wszystkich drzew. Oprócz wartości użytkowej owoców oliwki, Żydzi opiewali wyjątkowe piękno tego drzewa o gałązkach delikatnych, wiotkich, zwieszonych ku ziemi, z liśćmi długimi, wąskimi, szarozielonymi, nieopadającymi przed zimą. Gałązki oliwki od wieków uważane są za symbol pokoju.

Drzewa oliwki dorastają do wysokości ok. 6 m, rzadko do 12 m. Pień młodych jest prosty i ma wygląd jednolitego organu. Pnie starych drzew pękają i zrastają się ponownie, przybierając dziwne kształty. Powstałe zagłębienia są zróżnicowane pod względem kształtu, wielkości i głębokości. Podczas suszy liście oliwki odwracają się dolną, owłosioną stroną do padających promieni słonecznych, dzięki czemu zmniejsza się parowanie wody, co czyni roślinę wytrzymałą na suszę. Kwiaty...