Orzech czarny (Juglans nigra) należy do rodziny orzechowatych (Juglandaceae), chociaż owocem jego nie jest orzech, jak powszechnie się go nazywa. Jest nim nibypestkowiec, czyli owoc rzekomy, w powstaniu którego oprócz owocni bierze udział także okwiat, przysadka i podkwiatki. Zewnętrzna, niedojrzała okrywa jest soczysta i na wierzchu zielona, mocno aromatyczna i silnie plamiąca, jesienią brązowoczarna. Wewnętrzna część owocu (skorupa) jest gęsto rzeźbiona, bardzo twarda i trudna do rozłupania, złożona z dwóch połówek. Wewnątrz nich znajduje się tzw. jądro, które bywa zjadane, aczkolwiek jest niesmaczne, dojrzewa od września do października. Zaś u odmian podobnego orzecha włoskiego (Juglans regia), pod pękającą po dojrzeniu skorupą znajduje się jądro smaczne. Orzech włoski jest u nas traktowany jako drzewo owocowe, a orzech czarny tylko jako ozdobne drzewo parkowe.

Drzewo wielkie
Orzech czarny w stanie naturalnym występuje we wschodniej części Ameryki Północnej. Ze względu na cenne drewno wykorzystywane w swoim czasie do wyrobu mebli, zwłaszcza artystycznych, śmigieł samolotów, kolb karabinowych i maszyn do szycia został wyniszczony. Zwykle pojedyncze drzewa rosną w lasach liściastych i wzdłuż rzek. W ojczyźnie wyrasta maksymalnie do 50 m, u nas do 20-30 m. W młodym wieku rośnie dość szybko. Koronę tworzy szeroką, kulistą. Pień, najczęściej pojedynczy i prosty pokrywa głęboko bruz...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?