Ostia (z łac. ujście rzeki, ale także wejście, brama) to dawne miasto portowe Cesarstwa Rzymskiego, zlokalizowane u ujścia Tybru do Morza Tyrreńskiego. W czasach antycznych i ponownie pod koniec średniowiecza przeżywało rozkwit, potem popadło w zapomnienie, by w XIX w. stać się miejscem poszukiwań skarbów.

Dziś te antyczne ruiny są drugim co do wielkości zespołem tego rodzaju we Włoszech ? parkiem archeologicznym, w którym krok po kroku można odkrywać historię na nowo.

Historia

Data powstania tej osady, położonej ok. 30 km od Wiecznego Miasta, nie jest do końca znana. Legendy mówią, że założył ją jeden z pierwszych królów Rzymu w VII w. p.n.e., ale nie ma na to dowodów. Wiadomo jednak, iż tereny te już wcześniej stanowiły źródło pozyskiwania soli, będącej jednym z pożądanych bogactw w starożytności. W końcu IV w. p.n.e. w efekcie ekspansji terytorialnej zlokalizowano tu obóz rzymskiej floty wojennej wraz ze strzegącą portu fortecą otoczoną murami (Castrum). Ostia uznawana jest jednocześnie za jedną z pierwszych rzymskich kolonii. Do I w. n.e. osada stopniowo rozrastała się, zyskując przywileje miejskie, a tym samym autonomię względem Rzymu. W tym czasie zmieniła się jej rola ? ze strategicznej wojskowej placówki przerodziła się w handlowe miasto portowe. Wpłynęło to na jego późniejszy, podporządkowany funkcji handlowej rozwój przestrzenny. W czasach imperium, już w połowie II wieku n.e., Ostia była...