Podstawę prawną dla możliwości utraty statusu odpadu stanowi przepis art. 6 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy (Dz. Urz. UE L 312 z 2008 r. str. 3, ze zm., dalej jako: dyrektywa odpadowa), ustalający kryteria, które muszą zostać spełnione, aby dana substancja czy przedmiot wytworzony z odpadów mogły utracić ten status. Przepis ten uległ zmianie w wyniku wejścia w życie 4 lipca 2018 r. Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2018/851/WE z 30 maja 2018 r. zmieniającej dyrektywę 2008/98/WE w sprawie odpadów (Dz. Urz. UE L 150 z 2018 r. str. 109, dalej jako: dyrektywa nowelizująca).

Kryteria utraty statusu odpadu ustanawiane przez przepis art. 6 dyrektywy odpadowej są następujące: obowiązek poddania odpadów jednemu z procesów odzysku, w tym recyklingu, wykorzystywanie danej substancji lub przedmiotu otrzymanych z odpadów do konkretnych celów, istnienie rynku takich substancji lub przedmiotów bądź popytu na nie, spełnienie przez daną substancję lub przedmiot wymagań technicznych dla konkretnych celów oraz wymagań obowiązujących przepisów i norm mających zastosowanie do produktów, stwierdzenie, że zastosowanie danej substancji lub przedmiotu nie prowadzi do ogólnych niekorzystnych skutków dla środowiska lub zdrowia ludzkiego.

Warto zwrócić uwagę na jedną zmianę, która zaszła w art. 6 ust. 1 lit. a, gdzie dotychczasowe sformułowanie ?jest powszechnie stosow...