Pelety drugiej generacji: BO2
Nieprzetworzona biomasa, zarówno pochodzenia rolniczego, jak i pozarolniczego, jest paliwem regionalnym. Oznacza to, że powinna być wykorzystywana w miejscu powstawania lub w bliskiej od tego miejsca odległości.
Związane jest to z tzw. wrażliwością na transport, która sprowadza się do przewożenia dużych mas objętościowych o małej lub bardzo małej wartości materialnej i energetycznej w jednostce objętości.
Jedną z metod koncentrowania energii w biomasie stanowi jej prasowanie do postaci brykietu lub pelet. Proces ten jest energochłonny, dając w skrajnych przypadkach ujemny bilans energetyczny, czyli ilość energii włożonej do wytworzenia paliwa może być większa od energii w nim zawartej.
Ważnym argumentem wywołującym niechęć producentów biomasy do jej wytwarzania, a energetyków do jej wykorzystania jest pozorna sprzeczność, którą można sprowadzić do hasła: „Ekosystem rolniczy wymaga bioróżnorodności, a energetyczne systemy spalania – jednorodności”.
Niemniej można uprawiać nawet na znacznych powierzchniach wiele gatunków i odmian tzw. roślin wysokoenergetycznych. Należy w tym celu dobrać odpowiednie rośliny do konkretnego siedliska. Zebraną różnorodną biomasę trzeba następnie przetworzyć na porównywalne ze sobą paliwa. Do tego m.in. może służyć proces toryfikacji.
Paliwa z poddanej toryfikacji biomasy
