Kreowanie przez lokalne władze polityki energetycznej w regionie jest ważnym czynnikiem bezpieczeństwa energetycznego. Sprawny, zrównoważony system energetyczny istotnie wpływa na lokalny rozwój gospodarczy.

Tak więc zadania planistyczne gminy, dotyczące zaopatrzenia w paliwa i energię, powinny być wypadkową polityki energetycznej państwa, polityki przestrzennej gminy oraz oczekiwań i potrzeb wspólnoty samorządowej.
Planowanie gospodarki energetycznej w gminie nie powinno być traktowane jedynie jako obowiązek narzucony przez ustawę Prawo energetyczne, wg której planowanie i organizacja zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe należą do zadań własnych gminy.
Prawo energetyczne przewiduje dwa rodzaje dokumentów planistycznych: projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe oraz plan zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe (opracowywany tylko w przypadku, gdy plany rozwoju przedsiębiorstw energetycznych nie zapewniają realizacji założeń).
Oba te dokumenty powinny być zgodne z założeniami polityki energetycznej państwa, miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego lub ustaleniami zawartymi w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, a tym samym powinny spełniać wymogi ochrony środowiska.
Projekt założeń może być sporządzony zarówno dla obszaru całej gminy, jak i dla jej części, a obowiązujące przepisy nie określają, na jaki okres powinie...