Wzrost przerobu makulatury w Polsce będzie powodował konieczność intensyfikacji zbiórki, co zwiększy ilość odpadów powstających przy sortowaniu makulatury i wzrost kosztów utylizacji ich będą musiały ponieść przedsiębiorstwa zajmujące się odzyskiem i przygotowaniem odpadów do recyklingu.

Klasyfikacja makulatury

czyli jej podział na grupy, rodzaje i odmiany, ma charakter umowny i jest różna w różnych krajach. W Polsce stosowana jest norma PN-EN 643 z 1995 r.1, będąca tłumaczeniem europejskiego wykazu znormalizowanych rodzajów i odmian makulatury. Norma ta dzieli makulaturę – w oparciu o subiektywne i mało przejrzyste kryteria – na cztery rodzaje, a w ramach rodzajów – na 54 odmiany.
Rodzaj A stanowią tzw. odmiany słabe. Obejmują one 12 odmian makulatury, określonych symbolami od A0 do A12. Dominuje w nich makulatura zmieszana z różnych rodzajów papieru i tektury (sortowana i nie sortowana), ścinki tektury, makulatura z domów handlowych, zużyte pudła z tektury falistej, makulatura gazetowa oraz broszury i czasopisma zmieszane.
Rodzaj B - tzw. makulatura średnia, obejmuje 15 odmian makulatury, określonych symbolami od B1 do B15. W rodzaju tym dominującą pozycję stanowią stare gazety, gazety ze zwrotów, ścinki barwne zmiesz...