Polityka mieszkaniowa w raporcie KPZK

Komitet Przestrzennego Zagospodarowania Kraju (KPZK) opracował raport w sprawie polityki mieszkaniowej państwa. Dokonano w nim diagnozy tej polityki od 1989 r., kiedy to ciężar zapewnienia mieszkań przesunięto w kierunku rynku, do czasu obecnego, kiedy to państwo podejmuje próbę interwencji w celu rozwiązania problemu niedoboru mieszkań w Polsce.

Jako przesłankę podjęcia się próby niezależnego spojrzenia na sytuację mieszkaniową w Polsce autorzy raportu1 wskazują fakt, że, ich zdaniem, skuteczna interwencja państwa w sektor mieszkaniowy jest możliwa tylko przy posiadaniu pełnej informacji w wymiarze lokalnym i krajowym, dotyczącej rynku mieszkaniowego, jakości zasobów, cen kupna-sprzedaży oraz wynajmu mieszkań, zaległości czynszowych, liczby pustostanów czy kosztów kredytów hipotecznych. W przypadku braku takiej informacji pojawiają się błędnie formułowane cele polityki mieszkaniowej, pogłębiające istniejące kryzysy i spadek efektywności w sektorze mieszkaniowym. Autorzy zakładają też, że polityka mieszkaniowa w społecznej gospodarce rynkowej musi opierać się na kluczowej roli rynku nieruchomości w zaspokajaniu potrzeb z pełną świadomością ułomności tego rynku i z czytelnym nastawieniem ze strony państwa na jego właściwe regulowanie, zgodnie z czytelnie zdefiniowanym interesem publicznym.

Prywatny i mieszany wymiar zasobów mieszkaniowych

...