Ciepłownictwo komunalne, będąc jednym z sektorów energetyki, jest również istotnym segmentem tworzącym gospodarkę komunalną. Zgodnie zatem z ustawowym określeniem gospodarki komunalnej, podstawowym zadaniem tak rozumianego ciepłownictwa jest bieżące, ciągłe i niezawodne dostarczanie ciepła na potrzeby lokalnych społeczności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.

Powyższe zdefiniowanie ciepłownictwa komunalnego automatycznie nasuwa szereg podstawowych i zróżnicowanych pytań. Odpowiedź, przynajmniej na kilka z nich, zawarta jest w cechach charakteryzujących ten sektor. Po pierwsze ma on zawsze wymiar lokalny, a zatem ograniczony do wspomnianych społeczności lokalnych. Za kształtowanie warunków sprawnej realizacji usługi dostawy ciepła odpowiadają gminy, w ramach zadań własnych. Gminy również w zdecydowanej większości sprawują funkcje właścicielskie w stosunku do przedsiębiorstw ciepłowniczych, które z kolei w większości są już spółkami prawa handlowego. Ciepłownictwo, przy swoim lokalnym charakterze, funkcjonuje obecnie w warunkach konkurencyjnych, bowiem ciepło można wytworzyć z każdego nośnika energii pierwotnej i wtórnej. Odbiorcy zatem zarówno ci, którzy użytkują budynki mieszkalne, jak i użyteczności publicznej, mogą i korzystają z różnych form pozyskiwania ciepła. Ciepłownictwo komunalne to w większości ciepłownictwo sieciowe, choć dzisiaj nie są to już pojęcia tożsame, a w przyszłości być może rozgraniczenie będzie jeszcze wyraźniejsze...