Ciepłownictwo systemowe to intensywnie rozwijający się segment polskiej gospodarki, który mógłby stać się potężnym orężem w walce o czyste powietrze. To także efektywne narzędzie realizacji wielu celów krajowej i unijnej polityki energetyczno-klimatycznej. Najpoważniejszym problemem sektora jest drastyczny spadek rentowności wytwarzania ciepła systemowego.

Powodami słabnącej kondycji firm są rosnące koszty produkcji ciepła, niezależne od przedsiębiorstw, oraz przestarzały mechanizm ustalania taryf, który nie nadąża za zmianami rynku. Branża potrzebuje pilnych zmian na poziomie polskiej legislacji.

Polska należy do grupy krajów UE, w których dostarczanie ciepła z wykorzystaniem systemów ciepłowniczych stanowi najistotniejszy sposób pokrywania zapotrzebowania na ciepło. Zgodnie z informacjami pochodzącymi z ostatniego Spisu Narodowego z roku 2011, około 42% gospodarstw domowych korzysta z ciepła systemowego. Jako że ta forma zaopatrzenia w ciepło jest domeną miast, w tej grupie odbiorców końcowych jego udział wynosi prawie 60%. Jest wiele aglomeracji, gdzie udział ten sięga nawet 80%. Na znaczącą pozycję ciepła systemowego w zaopatrzeniu w ciepło wpływa między innymi fakt, że jest to jedno z najważniejszych narzędzi dla kreowania gospodarki ograniczającej zanieczyszczenie powietrza.

Potencjał sektora

W Polsce funkcjonuje 412 licencjonowanych przedsiębiorstw ciepłowniczych, których zamówiona moc grze...