Artykuł omawia zakres prawa do powszechnego korzystania z wód publicznych, wskazanego w art. 34 Ustawy z 18 lipca 2001 r. ? Prawo wodne.

W polskim ustawodawstwie już od okresu międzywojennego funkcjonuje konstrukcja prawna zakładająca, że korzystanie z wód obejmuje trzy rodzaje: powszechne, zwykłe oraz szczególne1. Prawo do powszechnego korzystania przysługuje wprost na podstawie przepisów Ustawy z 18 lipca 2001 r. ? Prawo wodne (dalej P.w.)2, nie wymaga żadnego zezwolenia czy pozwolenia. Zgodnie z art. 34 ust. 1 P.w., przysługuje każdemu, czyli osobie fizycznej, prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. Uprawnienie to dotyczy określonych rodzajów wód publicznych, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego ? chodzi o śródlądowe powierzchniowe wody publiczne, morskie wody wewnętrzne wraz z morskimi wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej i o wody morza terytorialnego. Zgodnie z art. 34 ust. 2 P.w., powszechne korzystanie z wód służy zaspokajaniu wszelkich potrzeb osobistych, gospodarstwa domowego lub rolnego, bez stosowania specjalnych urządzeń technicznych, a także do wypoczynku, uprawiania turystyki, sportów wodnych oraz amatorskiego połowu ryb, ale na zasadach określonych w Ustawie z 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym, w świetle przepisów której amatorski połów ryb może uprawiać osoba posiadająca dokument uprawniający do takiego połowu, zwany ?kartą ...