Profesor przez duże P: skromny i wielki

Jego osiągnięcia są znane i cenione, dotyczą szerokiego zakresu zagadnień, poczynając od podstaw termodynamiki, poprzez problematykę wymiany ciepła, aż do zastosowań odnawialnych źródeł energii i niskotemperaturowych siłowni ORC. Profesor to niekwestionowany autorytet w swojej dziedzinie, wybitny uczony, dydaktyk i wychowawca wielu pokoleń studentów i młodych pracowników nauki, człowiek o silnej i nietuzinkowej osobowości.

Profesor urodził się 9 czerwca 1932 r. w niedużym wielkopolskim miasteczku – Wieleniu nad Notecią. Tam również ukończył szkołę powszechną, a następnie rozpoczął naukę w szkole średniej – w Trzciance Lubuskiej. Właśnie tu ujawniła się silna osobowość ucznia Nowaka. W 1951 roku podjął studia na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej, które ukończył w 1957 r., uzyskując dyplom magistra inżyniera o specjalności budowa maszyn okrętowych. W tym samym roku podjął pracę w Katedrze Techniki Cieplnej Politechniki Szczecińskiej.

Doktoryzował się w 1965 r. na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Gdańskiej, a habilitował w 1971 r. w Instytucie Okrętowym Politechniki Gdańskiej. W 1978 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego w dziedzinie nauk technicznych, a w 1991 r. został powołany na stanowisko profesora zwyczajnego.