Podczas ostatniego tysiąca lat naturalny krajobraz terenów nizinnych uległ stopniowej, ale bardzo znacznej zmianie. Tereny leśne przekształcone zostały w tereny uprawne lub zabudowy. W ślad za tymi zmianami zaobserwować można znaczący spadek bioróżnorodności. Ponadto w lasach w skutek prowadzonej gospodarki widoczny jest również wyraźny spadek udziału starych drzewostanów. Mimo to, w Polsce proces antropogenizacji środowiska (jego przekształcenia przez człowieka) nie jest jeszcze aż tak zauważalny, jak na zachodzie Europy. W naszym otoczeniu spotkać można jeszcze całkiem sporo ostoi, które dają schronienie różnorodnym organizmom żywym. Bardzo ważne jest, aby w dalszym kształtowaniu przestrzeni pamiętać, by te ostoje nie stanowiły odrębnych wysp, ale tworzyły swego rodzaju sieć, połączoną korytarzami ekologicznymi, które ułatwiają przemieszczanie się organizmów. Takimi korytarzami mogą być śródpolne zadrzewienia, występujące często wzdłuż cieków wodnych, oraz
przydrożne aleje. Aleja to dwustronny szpaler drzew występujący wzdłuż drogi. W dobie intensyfi kacji produkcji roślinnej przydrożne aleje to
szczególne miejsce w przestrzeni publicznej, w którym realizować można cele związane z ochroną środowiska i krajobrazu. Dlatego tak bardzo ważna dbałość o nie. Warto w tym miejscu podkreślić, że ich przyrodnicza&nbs...