Rozwój działalności człowieka spowodował znaczne zmiany w krajobrazie, z którego w zastraszającym tempie znikają stare drzewostany i pojedyncze drzewa (np. przydomowe), a nowoczesna zabudowa pozbawiona jest szczelin i zakamarków. W efekcie często brakuje naturalnych dziupli, w których
mogłyby się zagnieździć i rozmnażać ptaki. Ptaki gniazdujące w dziuplach określamy mianem dziuplaków. Wielu z nich możemy pomóc, rozwieszając na drzewach lub na ścianach budynków skrzynki lęgowe (inaczej budki lęgowe, rzadziej stosowana jest nazwa domki lęgowe). Jednakże należy pamiętać, że aby budka nie stała się dla lokatorów śmiertelną pułapką, musi być wykonana i zawieszona w sposób właściwy. Prekursorem ochrony ptaków w Polsce poprzez skrzynki lęgowe i autorem ich polskiej nazwy był wybitny ornitolog, profesor Jan Sokołowski (ur. 24 maja 1899 r., zm. 7 kwietnia 1982 r.). Na podstawie własnych doświadczeń skonstruował proste w wykonaniu skrzynki lęgowe dla najliczniejszych krajowych dziuplaków. Ich opisy opublikował już w roku 1928. Nakreślił więc tym samym drogę działania, prowadzącą do zwiększenia liczebności ptaków w różnych środowiskach. Istotne znaczenie odgrywa materiał, z jakiego wykonana jest skrzynka. Najlepszym materiałem jest drewno odporne na warunki atmosferyczne. Nie należy używać do tego celu płyt wiór...