Przygodowe place zabaw, cz. 1. Zabawa śmieciami
Śmieciowy plac zabaw to niezbyt zachęcająca nazwa, ale to właśnie pierwsze Skrammellegeplads Carla Theodora Sørensena zapoczątkowały w 1943 r. ruch, który wkrótce rozpowszechnił się w całej Europie. W Wielkiej Brytanii zyskał bardziej przyjazną nazwę „przygodowych placów zabaw”, a w Szwajcarii przeobraził się w plac „robinsonowy”.

Formy te różnią się, ponieważ inne są kontekst, miejsce i lokalne tradycje. Idea jednak pozostaje ta sama – oddać dzieciom miejsce, o wyglądzie którego same będą mogły zadecydować.

W dobie modernizmu

Carl Theodor Sørensen rozpoczynał swoją karierę w czasach „panowania” Edwarda Lutyensa i Gertrudy Jekyll. Pierwsze jego projekty pozostają pod ich wyraźnym wpływem. Bardzo szybko zaczął jednak szukać własnego stylu. Obecnie zaliczany jest do pierwszej generacji modernistycznych architektów krajobrazu, obok Thomasa Churcha z USA, Geofreya Jellicoe’a z Wielkiej Brytanii czy Luisa Barragana z Meksyku. Zakres podejmowanych tematów w jego ośmiu książkach i setkach artykułów jest niezwykle szeroki – od urbanistyki, przez historię sztuki ogrodowej, zasady projektowania ogrodów, edukację, aż po autobiografię. Podobnym zróżnicowaniem odznaczają się realizacje – od małych ogrodów, po duże pa...