Rekultywacja Jeziora Wolsztyńskiego metodą inaktywacji fosforu
Główną przyczyną degradacji Jeziora Wolsztyńskiego były wpływające przez wiele lat nieoczyszczone ścieki bytowe oraz zanieczyszczenia obszarowe. Mimo odcięcia ich dopływu i ograniczenia ładunków zanieczyszczeń wprowadzanych do jeziora jakość jego wód nie uległa większym zmianom1. Wskazuje to na istotną rolę zasilania wewnętrznego, a to z kolei na potrzebę rekultywacji zbiornika.
Jezioro Wolsztyńskie jest położone na południowo-zachodnim krańcu Pojezierza Poznańskiego, na Równinie Nowotomyskiej2. Jest to zbiornik przepływowy, usytuowany w górnym biegu rzeki Dojcy, lewostronnym dopływie Obry. Południowo-wschodnie obrzeża jeziora graniczą z zabudowaniami Wolsztyna i Karpicka.
W zależności od źródła danych, powierzchnia Jeziora Wolsztyńskiego wynosi 124,2 ha3 lub 116 ha4, zaś maksymalna głębokość 4,2 m3 i 3,6 m4 (średnia głębokość 2 i 1,6 m3, 4). Pojemność misy jeziorowej wynosi natomiast3, 4 2522 tys. m3 lub 1840 tys. m3. Główny dopływ stanowi rzeka Dojca, łącząca Jezioro Wolsztyńskie z Jeziorem Berzyńskim. Ponadto do jeziora wpada kilka małych cieków. Największy z nich odwadnia zlewnię bezpośrednią w części północno-wschodniej i wprowadza wody w okolicy Karpicka, a drugi drenuje obrzeża zachodnie z okolic Chorzemina. Układ hyd...