Jan Jerzmański

30 czerwca 2004 r. upłynął termin przewidziany w tzw. ustawie wprowadzającej (ustawa z 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy – Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw – DzU nr 100, poz. 1085 ze zm.) na przedkładanie zgłoszeń pozwalających uniknąć obowiązku rekultywacji gruntów zanieczyszczonych przed ich nabyciem przez inne podmioty.
Jest to, jak się wydaje, dobra okazja, aby przypomnieć nie tylko skutki prawne wiążące się z takim zgłoszeniem, lecz także podstawowe reguły realizacji obowiązków związanych z rekultywacją powierzchni ziemi – zwłaszcza zaś tzw. rekultywacji ograniczonej, która czasami bywa niesłusznie wiązana ze wspomnianym na wstępie terminem.
Generalnie sytuację prawną władającego powierzchnią ziemi z punktu widzenia możliwości obciążenia go obowiązkiem rekultywacji regulują przepisy art. 102 Prawa ochrony środowiska (P.o.ś.) oraz art. 12 i 13 ustawy wprowadzającej. Na ich podstawie można wyróżnić kilka podstawowych sytuacji.

Przed i po P.o.ś.
Pierwsza z nich zachodzi, gdy zanieczyszczenia powstały po dniu wejścia w życie P.o.ś. (1 października 2001 r.). Podmiotem zobowiązanym do rekultywacji najczęściej będzie władający powierzchnią ziemi. W pewnych okolicznościach obowiązek rekultywacji spoczywać jednak może na bezpośrednim sprawcy zanieczyszczenia. Niezbędne jest w tym celu wskazanie owego sprawcy oraz jego istnienie – co w przypa...