Rekultywacja jest działaniem polegającym na przywróceniu terenów zniszczonych i zdegradowanych działalnością człowieka do stanu pierwotnego lub też do postaci najbardziej zbliżonej do stanu naturalnego.

Ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych podaje, że „rekultywacja gruntów polega na nadaniu lub przywróceniu gruntom zdegradowanym lub zdewastowanym wartości użytkowych lub przyrodniczych przez właściwe ukształtowanie rzeźby terenu, poprawienie właściwości fizycznych i chemicznych, uregulowanie stosunków wodnych, odtworzenie gleb, umocnienie skarp oraz odbudowanie lub zbudowanie niezbędnych dróg”(1). Z danych GUS-u wynika, że w 2019 r. na cele nierolnicze i nieleśne wyłączono z użytkowania ogółem 3231 ha użytków rolnych i 526 ha gruntów leśnych, z czego pod użytki kopalniane wyłączono 534 ha tychże gruntów. W omawianym roku powierzchnia gruntów zdewastowanych i zdegradowanych wymagających rekultywacji wynosiła 62 089 ha, zrekultywowano 1623 ha, a zagospodarowano 479 ha(2). Dane te pokazują, że problem rekultywacji terenów zniszczonych działalnością człowieka związaną z eksploatacją różnych surowców jest dosyć istotny. Nie wszystkie grunty mogą zostać wyłączone z produkcji rolnej i leśnej – reguluje to wspomniana ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Zgodnie z jej art. 6, „na cele nierolnicze i nieleśn...