Wiele uwagi poświęca się ostatnio odnawialnym źródłom energii, do których zalicza się gatunki roślin, wytwarzające wysokie plony biomasy. Powszechnie znanym gatunkiem jest wiklina – wierzba krzewiasta. Oczywiste jest, że produkcja biomasy na dużą skalę nie może być oparta na uprawie jednego gatunku. Niesie to za sobą niebezpieczeństwo wystąpienia wielu niekorzystnych zjawisk, np. nasilenia się bądź pojawienia chorób i szkodników. Wynika stąd konieczność uprawy na cele energetyczne innych gatunków o dużym potencjale plonowania. Jednym z nich jest ślazowiec pensylwański (Sida hermaphrodita Rusby).


Gatunek ten występuje w południowych stanach USA. Sprowadzono go do Polski i od lat 50. ubiegłego wieku podlega obserwacjom i badaniom, prowadzonym przez Katedrę Szczegółowej Uprawy Roślin Akademii Rolniczej w Lublinie1, 2.

Zalety ślazowca – gdzie uprawiać

Początkowe badania miały na celu wykorzystanie paszowe, wynikające z wysokiej zawartości białka (25-30% w s.m.) w zielonej masie młodych roślin1, 3. W trakcie doświadczeń poznawano inne możliwości zastosowania tej rośliny. Wieloletni, o silnym systemie korzeniowym gatunek przeciwdziała erozji glebowej. Wytwarzając w kolejnych latach wiele (kilkanaście do kilkudziesięciu) wysokich (3,5-4,3 m) łodyg, może tworzyć „zielone ekrany” przy ruchl...