Do sądów administracyjnych coraz częściej trafiają skargi przedsiębiorców działających na rynku gospodarowania odpadami komunalnymi na uchwałę wykonawczą do WPGO. Skarżący starają się wykazać, że inne instalacje funkcjonujące w tym samym regionie gospodarki odpadami komunalnymi nie spełniają ustawowo określonych przesłanek pozwalających na uzyskanie statusu RIPOK lub instalacji zastępczej.

Wojewódzkie plany gospodarki odpadami (WPGO), stanowiące podstawę funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi na terenie danego województwa, na podstawie art. 36 ust. 2 obecnie obowiązujących przepisów Ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach (DzU z 2013 r. poz. 21, z późn. zm.; dalej: u.o.) uchwalane są na wniosek zarządu województwa przez jego sejmik. Również w poprzednio obowiązującej ustawie o odpadach (dalej: stara u.o.) uregulowane były analogiczne kwestie związane z uchwalaniem WPGO (art. 14a ust. 2 Ustawy z 27 kwietnia 2001 r. o odpadach ? t.j. DzU z 2010 r. nr 185, poz. 1243, z późn. zm.). To właśnie na podstawie zawartych w niej przepisów przygotowano wszystkie obecnie obowiązujące WPGO. Ich sporządzenie podyktowane było art. 16 ustawy inicjującej w Polsce tzw. rewolucję śmieciową, tj. Ustawy z 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (DzU nr 152, poz. 897). Zgodnie z tym przepisem, sejmik województwa był obowiązany uchwalić, w terminie sześciu miesięcy od dnia wejścia w...