Stare i nowe przepisy w planowaniu przestrzennym cz. I
Wprowadzenie nowych regulacji prawnych, związanych z planowaniem przestrzennym, wymaga zwrócenia szczególnej uwagi na występujące różnice w dotychczasowych i obecnie obowiązujących zapisach ustawowych. W znaczący sposób zmieniają one procedury, zasady i postępowanie i w większym lub mniejszy zakresie dotyczą planowania na poziomie lokalnym i ponadlokalnym.
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania gminy to podstawowy akt polityki rozwoju przestrzennego gminy, określający m.in. lokalne zasad zagospodarowania przestrzennego. Studium koordynuje ustalenia planów miejscowych oraz promuje gminę na zewnątrz.
Nowa ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym1 znacznie podniosła jego rangę. Dała bowiem możliwość wywierania silniejszego niż dotychczas wpływu na kształt planów miejscowych. W myśl dawnej ustawy2, plany miejscowe miały być tylko spójne ze studium. Obecnie jego ustalenia są wiążące przy sporządzaniu planów miejscowych, a wójt (burmistrz, prezydent) musi je uwzględniać w projekcie planu. Ewentualna sprzeczność z jakimikolwiek ustaleniami studium powoduje nieważność planu (art. 28 ust. 1). Trzeba też pamiętać, że naruszenie zasad lub trybu sporządzania studium, względnie właściwości organów w tym zakresie, powodują nieważność uchwały rady gminy w całości lub części.
Z ustaleń kontroli wypełnienia ustawowego ob...