Stosowanie kory na terenach zieleni
W ostatnich latach zaczęto używać zmielonej kory do masowego mulczowania-ściółkowania gleb na większych powierzchniach. Warto jednak zaznaczyć, że dokonywanie tego warstwą o znacznej miąższości nie powinno mieć miejsca.
Do połowy ubiegłego wieku podczas obróbki drewna korę postrzegano jako uciążliwy odpad, stanowiący nawet do 20% masy pni drzew. Ten uboczny produkt w tartakach i zakładach przerobu drewna w większości był spalany. W związku z trudnościami z zagospodarowaniem kory w XX w. opracowano liczne sposoby jej wykorzystania, m.in. do produkcji korkowych płyt izolacyjnych oraz jako dodatku w produkcji płyt wiórowych. Po zmieleniu proszek i pył korowy używane są zamiast mączki drzewnej jako wypełniacze przy produkcji tworzyw sztucznych, linoleum oraz jako środki czyszczące i filtrujące. Natomiast proszek uzyskany z czystej kory, pozbawionej drewna, po zabiegach technicznych służy jako dodatek do produkcji winylowych okryć podłogowych, wyrobów gumowych, klejów, porowatych cegieł oraz jako nośnik pyłów owadobójczych. W krajach skandynawskich używa się mat wykonanych z kory o grubości do 0,4 m jako warstwy odcinającej nawierzchnie dróg od zamarzającego podłoża. Korę cechuje duża porowatość, do 85%, niska pojemność wodna oraz niewielki ciężar objętościowy 260-370 g dm-3. Jest ona średnio pięciokrotnie lżejsza od gleby mineralnej o przeciętnej gęstości ok. 1500 g dm...
