Symplokos

Do rodzaju symplokos (Symplocos) należy ok. 250 gatunków krzewów i drzew o liściach opadających przed zimą i zawsze zielonych. Wchodzą one w skład egzotycznej rodziny symplokowatych (Symplocaceae). W stanie naturalnym występują na tropikalnych i subtropikalnych obszarach Azji, Australii i Ameryki. W Europie czasami spotykany jest jeden gatunek – symplokos wiechowata.

W naszym kraju uchodzi ona za unikat, bowiem znajduje się tylko w zbiorach Arboretum SGGW w Rogowie (woj. łódzkie) i w Arboretum w Glinnej, położonym w Puszczy Bukowej niedaleko Szczecina. Roślinę wprowadził prof. Jerzy Tumiłowicz – wieloletni kierownik naukowy obydwu arboretów. Gatunek ten zasługuje na uwagę ze względu na oryginalną, sporadycznie spotykaną szafirową barwę owoców.
 

Symplokos wiechowata (Symplocos paniculata) naturalnie występuje od Himalajów, przez Chiny, do Japonii. Dorasta tam do wysokości 4 m i podobnej szerokości, w Europie nie przekracza 2 m. Do uprawy w Anglii została wprowadzona w 1875 r.

Mocne, sztywne pędy mają szarą skórkę, są gładkie lub pokryte włoskami. Wewnątrz znajduje się brązowy, gąbczasty rdzeń. Na starych pędach kora jest ciemniejsza i podłużnie pęka. Pąki są małe, ale raczej grube, szerokojajowate, pokryte łuskami. Naprzemianlegle ułożone liście są odwrotnie wąskojajowate do wąskojajowatych, p...