Systemy kanalizacyjne z tworzyw sztucznych
W ocenie aspektów społecznych coraz częściej oczekuje się określenia przez producentów trwałości systemu kanalizacyjnego. Przekłada się to na wskaźniki amortyzacji, które stanowić mają czynnik cenotwórczy przy opłatach za ścieki.
Obowiązujące normy systemowe PN EN 476 i PN EN 752 dotyczą systemów kanalizacyjnych ze wszystkich rodzajów materiałów. Dostępne do budowy sieci kanalizacyjnych materiały, zarówno tworzywa termoplastyczne (PVC-u, PP i PE), chemoutwardzalne (GRP), jak i materiały tradycyjne (beton i kamionka i żeliwo), zostały szczegółowo opisane normami produktowymi, których wymagania muszą spełniać produkty wprowadzane jako wyrób budowlany na rynek. Nie jest to jednak wystarczającą przesłanką do podjęcia decyzji o doborze materiału do wykonywanego systemu. Dlatego konieczne okazuje się poszerzenie zakresu branych pod uwagę aspektów.
Zjawisko relaksacji naprężeń
W ułożonych rurach tworzywowych zachodzi zjawisko relaksacji naprężeń. Właściwość ta skutkuje bardzo wysoką ich trwałością.
Rury z tworzyw termoplastycznych należy zawsze rozpatrywać jako układ wraz z otaczającym gruntem. Po zakończeniu montażu i skonsolidowaniu gruntu, tj. maksymalnie 2-3 lata od zakończenia robót ziemnych, uzyskiwany jest stan równowagi pomiędzy rurą a gruntem. Ewentualne zmiany obciążeń (budowa drogi,...
