Tawuła (Spiraea) to rodzaj botaniczny obejmujący kilkadziesiąt gatunków krzewów występujących w strefie klimatu chłodnego półkuli północnej. Wiele z nich wykorzystuje się jako rośliny ozdobne, sadzi się je w zieleni osiedlowej, parkowej, na rabatach, rondach, skwerach, wzdłuż dróg i ulic. 

Rośliny różnią się między sobą wielkością i pokrojem, terminem kwitnienia oraz barwą liści. Odpowiednio dobrane pozwalają stworzyć atrakcyjne, trwałe kompozycje przyciągające uwagę od wczesnej wiosny do późnej jesieni.

W Polsce dziko rosną trzy gatunki tawuł, spośród których tylko jeden – tawuła wierzbolistna (S. salicifolia) ma znaczenie dekoracyjne i jest na większą skalę wykorzystywana w ogrodnictwie. Jest to krzew rozrastający się za pomocą rozłogów, tworzy proste, sztywne pędy dorastające do 2 m wysokości, zwieńczone wiechowatymi kwiatostanami. Liście tawuły wierzbolistnej przypominają liście wierzby białej. Roślina kwitnie w czerwcu i lipcu, tworzy wtedy na szczytach pędów walcowate lub stożkowate, różowe kwiatostany długości 10–15 cm, zbudowane z bardzo drobnych, pięciopłatkowych kwiatów. U odmiany ‘Alba’ kwiaty są białe. W czasie kwitnienia krzew jest odwiedzany przez liczne owady zapylające, m.in. motyle. Tawuła wierzbolistna jest gatunkiem plastycznym,...