Genezy ruchów outdoor education i adventure education szuka się w początkach XX w., jednak zmiany społeczne, które nastąpiły w ostatnich latach i próba zdefiniowania przez Richarda Louva ?zespołu deficytu natury? przyczyniają się do ich popularyzacji.

Definicje trudne do zdefiniowania

W języku polskim nie istnieje jeden właściwy odpowiednik pojęć outdoor education i adventure education. Co więcej, również w języku angielskim badacze tematu różnie je definiują. Adventure education najczęściej określane jest jako zestaw aktywności ukierunkowanych na wyzwanie, a ?twoje ograniczenia są twoim potencjałem? (Kurt Hahn). Z kolei outdoor education koncentruje się na środowisku naturalnym, a także na uczeniu się poprzez doświadczenie. Według niektórych, te dwa terminy zazębiają się, zdaniem innych ? jedno jest częścią drugiego. Jeszcze inni twierdzą, że rozważania natury lingwistycznej są niepotrzebne, ważniejsze jest bowiem znaczenie praktyczne. Bardzo trafna wydaje się próba zdefiniowania tych pojęć podjęta przez dr Ewę Palamer-Kabacińską, która proponuje model trójkąta, zawierającego trzy elementy: działanie w plenerze, przygodę i przyrodę. Wszystkie te elementy są powiązane i odgrywają ważną rolę zarówno w outdoor education, adventure education, jak i environment education, jednak każdy z tych nurtów wybiera jeden z elementów jako nadrzędny.

W celu u...