Sześć lat funkcjonowania ustawy o wspieraniu przedsięwzięć termomodernizacyjnych

Reformy ustrojowe lat 90. spowodowały przekazanie w ręce samorządów lokalnych szeregu nowych zadań i wiążących się z tym obciążeń finansowych. Ustawa o samorządzie gminnym1 mówi, że gmina jest odpowiedzialna za wszystkie problemy publiczne o znaczeniu lokalnym i za zaspokajanie potrzeb społeczności gminy.


Nałożenie tych obowiązków przez ustawodawcę wiąże się m.in. z koniecznością utrzymywania przez gminy budynków użyteczności publicznej. Wśród kosztów utrzymania tych obiektów znaczącą pozycję zajmuje ogrzewanie. Rosnące ceny energii elektrycznej, gazu i innych mediów energetycznych powodują, iż wiele samorządów szuka możliwości minimalizacji tych wydatków.
Racjonalizacja zużycia energii na ogrzewanie budynków związana jest z koniecznością zinwentaryzowania ich stanu, co znacznie upraszcza gospodarkę energetyczną i planowanie inwestycji oszczędnościowych. Możliwości oszczędności energii zużywanej w sektorze komunalno-bytowym w Polsce są ogromne. Na ogrzanie 1 m2 powierzchni mieszkaniowej w Polsce zużywa się ponad dwukrotnie więcej energii niż w krajach zachodnioeuropejskich o podobnych warunkach klimatycznych.

Ustawa termomodernizacyjna
Pierwszym działaniem podjętym przez rząd, zmierzającym do racjonalizacji użytkowania energii, była Ustawa z 18 grudnia 1998 r. o wspieraniu przedsięwzięć termomodernizacyjnych (DzU nr 162, po...