W ostatnich latach prowadzone są bardzo intensywne badania dotyczące pozyskania energii ze źródeł odnawialnych, w tym z biomasy. W dotychczasowych badaniach naukowych skupiono się głównie na pozyskaniu jej ze słomy roślin zbożowych, wierzby wiciowej, miskantu oraz ślazowca pensylwańskiego. Niewiele jest natomiast badań odnośnie wykorzystania na ten cel róży wielokwiatowej i topinamburu.

Topinambur – słonecznik bulwiasty (Helianthus tuberosus L.) pochodzi z Ameryki Pn i został sprowadzony do Europy przez Krzysztofa Kolumba. Jest bliskim krewnym słonecznika zwyczajnego (Helianthus annus L.) i należy do rodziny astrowatych. Wyglądem przypomina słonecznik: posiada duże, omszone blaszki liściowe osadzone na długich ogonkach (wielkość blaszki dochodzi do 20 cm) i pełną łodygę, w przekroju okrągłą (o średnicy ok. 3 cm), omszoną, wyrastającą do 2-4 m. Z kolei różni się tym, że posiada kilka pędów wyrastających z jednego miejsca (tworzy krzak), jego łodyga jest przeważnie rozgałęziona w górnej części, a ponadto (w warunkach polskich) często pozbawiony jest kwiatów. Jeśli kwiaty wystąpią, są zbliżone wyglądem do kwiatów słonecznika, lecz znacznie od nich mniejsze (średnica ok. 8-10 cm) i pojawiają się późną jesienią (w październiku).

Wymagania glebowe i stanowisko
Topinambur jest rośliną o znacznym potencjale produkcyjnym – w idealnych warunkach glebowo-klimatycznych plony zielonej masy sięgają nawet 200 t/ha przy jednocz...