Pomiary w obiektach wodociągowych

Koncepcja wykorzystania sieci energetycznej do przesyłania dodatkowych sygnałów równolegle z energią elektryczną nie jest nowa. Pierwszy patent na takie rozwiązanie wydano w Stanach Zjednoczonych już w 1899 r., a pierwszą aplikację zrealizowano w 1926 r. Jednak dopiero postęp mikroelektroniki przyczynił się do tego, że systemy transmisji danych w sieciach energetycznych osiągnęły dojrzałość techniczną i są obecnie szeroko wykorzystywane w krajach rozwiniętych1.


W terminologii międzynarodowej na określenie transmisji danych w sieci energetycznej stosowany jest powszechnie skrót PLC (ang. Power Line Communication), często mylony z określeniem sterowników programowalnych PLC. Transmisja ta polega na nadawaniu modulowanego sygnału napięciowego wysokiej częstotliwości nałożonego na napięcie 230 V/400 V – 50 Hz. Rozwój urządzeń do transmisji PLC przebiega w dwóch grupach. Pierwsza to urządzenia wąskopasmowe, przeznaczone do komunikacji w systemach automatyki, nadzoru i automatycznych odczytów liczników mediów (AMR – Automatic Meter Reading)2, druga zaś dotyczy urządzeń szerokopasmowych, przeznaczonych głównie do rozprzestrzeniania Internetu.

Transmisja danych PLC
Z chwilą wejścia do Unii Europejskiej Polska musiała przyjąć także europejskie regulacje dotyczące systemów PLC. W zakresie systemów wąskopasmowych PLC szczegółowe regulacje znajdują się w normie PN-EN 50065:...