Po wejściu w życie Prawa wodnego z 2017 r. ujawnił się szereg problemów z ustaleniem prawidłowej wysokości opłaty stałej pobieranej za usługi wodne. Dlaczego tak się stało? I jak, mimo błędów i nieścisłości lub braku odpowiednich przepisów, taką opłatę obliczać?

Ustawa z 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (dalej „Prawo wodne” lub „p.w.”) wprowadziła nowy rodzaj daniny publicznej, wcześniej nieznany prawu, a mianowicie opłatę stałą za usługę wodną. Stanowi ona formę „abonamentu” za korzystanie z zasobów wodnych przez podmiot posiadający pozwolenie wodnoprawne. Prawo wodne wiąże obowiązek uiszczenia m.in. opłaty stałej z różnego rodzaju usługami wodnymi, do których zaliczyło choćby wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi (art. 271 ust. 1 pkt 4 p.w.). Ustawa określa przy tym mechanizm ustalenia wysokości opłaty stałej za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, wskazując, iż jest to iloczyn jednostkowej stawki opłaty, czasu wyrażonego w dniach i – określonej w pozwoleniu wodn...