Na gruncie instytucji prawnej zaopatrzenia w wodę wyraźnie widoczny jest ścisły związek problematyki cywilistycznej z problematyką administracyjną.
Zagadnienie użytku publicznego oraz administracyjnej reglamentacji korzystania z wód stawiały w przeszłości naukę prawa w obliczu poważnych trudności, głównie ze względu na problemy dotyczące wód uznanych za publiczne1.
Zgodnie z ogólną zasadą, wyrażoną w treści art. 6 Ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (u.z.z.w.z.o.ś.)2, dostarczanie wody lub odprowadzanie ścieków odbywa się na podstawie pisemnej umowy o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzanie ścieków, zawartej między przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym a odbiorcą usług. Do zakupu wody lub wprowadzania przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne ścieków do urządzeń kanalizacyjnych niebędących w jego posiadaniu stosuje przepisy k.c. (art. 6 ust. 1a u.z.z.w.z.o.ś.).
Umowa
Umowa zawierana jest w formie pisemnej pomiędzy przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym a odbiorcą usług na dostarczanie wody lub odprowadzanie ścieków. Przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne jest zobowiązane do jej zawarcia z osobą, której nieruchomość została przyłączona do sieci i która wystąpiła z pisemnym wnioskiem w tej sprawie. W orzecz...