Pojęcie trwałego rozwoju nabrało szczególnego znaczenia po ogłoszeniu w 1987 r. przez Światową Komisję Środowiska i Rozwoju raportu pt. „Nasza wspólna przyszłość”. Istotą trwałego rozwoju jest wymaganie, by jakość życia ludzkiego nie malała z upływem czasu. Nie ma ona wartości absolutnej i zależy m.in. od poziomu rozwoju, cywilizacji, kultury czy klimatu. Potrzebny jest harmonijny i zrównoważony rozwój w różnych dziedzinach, który zależy nie tylko od wskaźników ekonomicznych, ale również od ściśle ze sobą powiązanych kwestii środowiskowych i społecznych.


Na to, w jaki sposób oceniamy nasz poziom egzystencji, ma wpływ wiele czynników ekonomicznych (dochód, możliwości spełnienia materialnych potrzeb), społecznych (opieka socjalna i zdrowotna, warunki mieszkaniowe, możliwości edukacji i dostęp do rozrywki), a także środowiskowych (stan środowiska naturalnego). Aby jakość naszego życia nie pogarszała się, potrzeba zrównoważonego rozwoju tych czynników. Istotne jest również złagodzenie dysproporcji między życiem w mieście i na wsi oraz wyrównanie szans mieszkańców terenów miejskich i wiejskich.
Można zadać sobie pytanie, jak wygląda realizacja strategii trwałego rozwoju obszarów wiejskich? Czy zbliżamy się do pożądanego (dynamicznego) stanu trwałego rozwoju? Rozwój sytuacji można prześledzić, studiując roczniki statystyczne1.

Jakość życia na wsi

Do niedawna, widocznym przejawem zróżnicowania jakośc...