Jarzęby (Sorbus) to drzewa lub krzewy z rodziny różowatych (Rosaceae), które występują naturalnie w strefie klimatu umiarkowanego półkuli północnej. W Polsce jarzębina jest drzewem głęboko wpisanym w krajobraz i tradycję.

Osiągają wysokość od kilkunastu centymetrów ? jarząb niski (S. reducta) ? do ponad 25 m, tak jak jarząb brekinia (S. torminalis). Znamy około 80 gatunków jarzębów, wiele spotykanych jest w stanie naturalnym, tzw. utrwalonych mieszańców, które rozmnażają się apomiktycznie (nasiona wytwarzane są bez udziału procesu płciowego). Liście jarzębów są piłkowate, pojedyncze ? dosyć często wrębne lub klapowane ? albo pierzasto złożone, jak u jarzębu pospolitego (S. aucuparia). Ich miododajne kwiaty są najczęściej białe, rzadziej zaróżowione, drobne i zebrane w różnej wielkości podbaldachy. Pojawiają się w maju lub czerwcu. Drobne owoce mają jabłkowaty kształt, dojrzewają w zależności od gatunku i odmiany od sierpnia do października. Ponieważ u jarzębów występuje zjawisko przemienności owocowania (podobnie jak u jabłoni), w poszczególnych latach liczba owoców może się bardzo różnić.

Gatunki i odmiany

W Polsce naturalnie występuje 5-9 gatunków z tego rodzaju. Najbardziej rozpowszechniony i najważniejszy z nich to jarząb pospolity, czyli jarzębina. Nazwa gatunkowa (S. aucuparia) pochodzi od łacińskich słów aves (ptak) i capere (łap...