W wielkopłytowym Berlinie
Historia osiedli z prefabrykowanych płyt betonowych sięga początków XX w. Wtedy tego typu rozwiązania zaczęto testować m.in. we Francji i w Skandynawii. Gdy w latach 70. w Europie Zachodniej rezygnowano z kosztownej i niedostosowanej do ludzkiej skali technologii, państwa Europy Wschodniej obrastały w kolejne blokowiska.
Obecnie osiedla z tzw. wielkiej płyty są niemal jednoznacznie utożsamiane z miastami dawnego bloku komunistycznego i postrzegane jako problematyczna spuścizna minionej epoki. Tym samym stają się przedmiotem działań projektantów i prób adaptacji domów wielorodzinnych oraz przestrzeni wokół nich na miejsca bardziej przyjazne mieszkańcom.
Ogrody wśród bloków
Duże osiedla blokowe na terenie Berlina ? takie jak Neu-Hohenschönhausen, Marzahn czy Hellersdorf ? stanowią świadectwo przemian i trendów społeczno-gospodarczych stolicy Niemiec. Znajdują się one w jej północno-wschodniej części. Budowane w latach 70. i 80. XX wieku na terenach dawnych pól irygacyjnych, były odpowiedzią na deficyt mieszkań w Berlinie Wschodnim. Kontrowersyjną obecnie ideę wznoszenia budynków na terenie niepoddanym wcześniej rekultywacji można tłumaczyć ówczesnym brakiem wiedzy na temat skażenia gleby metalami ciężkimi.
Pod koniec lat 80. tereny te stały się areną wyścigu ze znajdującym się za murem Berlinem Zachodnim. Powstały w ramach Berlińskiej Wystawy Ogrodniczej park na osiedlu Marzahn, obecnie znany j...