Miejska wyspa ciepła (MWC) to lokalne zjawisko klimatyczne, które już od dłuższego czasu powszechnie występuje na terenie miast. Polega na tym, że w centrach aglomeracji temperatura jest wyższa niż w ich mniej zabudowanych okolicach.

Różnica temperatur wynosi średnio ok. 1?2°C, choć może przekraczać nawet i 10°C. Zjawisko to odczuwalne jest zwłaszcza w nocy i wczesnym rankiem, nie dając mieszkańcom wytchnienia od wysokich temperatur. Dla dzieci, osób starszych czy ze schorzeniami układu oddechowego lub krążenia bywa po prostu niebezpieczne. Za sprawą ocieplającego się klimatu i postępującej urbanizacji zjawisko to z roku na rok przybiera na sile.

Niebezpieczne ciepło

Problem istnienia miejskiej wyspy ciepła został zdiagnozowany już w ubiegłym wieku. W Polsce badania takie podjęto w Warszawie w połowie lat 90. XX w. i rozszerzono je o inne miasta. Podjęto również badania nad wpływem zjawiska na zwiększenie liczby przypadków udaru cieplnego.

Naukowcy nie mają wątpliwości, że rozmiar i intensywność tego zjawiska zależne są od czynników urbanistycznych, m.in. użytkowania i zagospodarowania terenu, udziału terenów biologicznie czynnych, czy obecności korytarzy wymiany powietrza. Głównym czynnikiem powodującym powstawanie MWC jest uwalnianie ciepła do dolnej warstwy atmosfery w procesie konwekcji (ruch powietrza spowodowany różnicami temperatur). Na terenie o gęstej zabudowie wiatr napotyka na przeszkod...