Weteran Bartek

 

Stare, imponujące drzewa zawsze były chronione. W odróżnieniu od pomników kultury, drzewom takim nadaje się status pomnika przyrody, w rozumieniu propozycji Aleksandra von Humboldta (1819 r.). W porównaniu do historycznego pomnika kultury, pomniki przyrody niosą bogatszą treść. Pomniki historii – w formie budynku, pozostałości dawnych ruin czy specjalnie tworzonej kolumny bądź rzeźby – pełnią funkcję pamiątek i symboli, niezbędnych do podtrzymywania pamięci historycznej, w której zachowują się zaledwie ślady po ludziach i wydarzeniach epoki. Natomiast pomnik przyrody to fragment autentycznego krajobrazu, który przetrwał. Wspaniałe stare drzewo nazywane jest pomnikiem, ponieważ ostało się w przyrodzie w „służbie krajobrazu” oraz zapisało się w historii i w ludzkiej pamięci. Fragment przyrody staje się pomnikiem z reguły w celu zachowania jakiegoś szczególnego obiektu przyrodniczego, np. pięknego wiekowego drzewa, drzewa olbrzyma, wielkiego głazu, wyjątkowo ciekawej odkrywki geologicznej czy fantastycznie ukształtowanego „wywierzyska&rdq...