Wrzośce (Erica) należą do rodziny wrzosowatych (Ericaceae) i są blisko spokrewnione z wrzosem (Calluna). Liczbę gatunków wrzośców szacuje się na 640, a wrzos jest rodzajem monotypowym, czyli znany jest tylko jeden gatunek. Najwięcej gatunków wrzośców, tj. przeszło 625, naturalnie występuje w południowej Afryce, na Przylądku Dobrej Nadziei, określanym jako roślinne Państwo Przylądkowe Capensis.
Capensis to najmniejsze państwo roślinne świata, zajmujące zaledwie 90 tys. km2, czyli o 222 tys. km2 mniejsze od obszaru Polski, a o 55 tys. km2 większe od terytorium Wielkopolski. Jak na państwo roślinne, jest ono bardzo małe. Spośród tych licznych gatunków w Polsce naturalnie występuje tylko jeden gatunek – wrzosiec bagienny (Erica tetralix L.). Stanowiska jego w kraju rozmieszczone są nierównomiernie. Większość ich znajduje się na Pomorzu Zachodnim, przede wszystkim w wąskim pasie przybałtyckim od Wolina po Hel; drugie mniejsze występuje na obszarze pomiędzy Odrą a Nysą Łużycką. Ponadto jest spotykany na pojedynczych, oderwanych stanowiskach np. w Wielkopolsce, na Ziemi Lubuskiej i na Dolnym Śląsku. Rośnie na mokrych wrzosowiskach, na torfowiskach wysokich oraz we wrzoścowym borze bagiennym, czyli na stanowiskach mokrych i wilgotnych. Uważany jest za gatunek o niesprecyzowanym stopniu zagrożenia, ale znajduje się pod ochroną prawną.
Opis gatunku
Wrzosiec bagienny jest krzewinką zawsze zi...