Wsparcie „zielonych projektów”
Nie ulega wątpliwości, że realizacja przedsięwzięcia związanego z redukcją emisji CO2 czy podnoszeniem efektywności energetycznej wymaga wsparcia w postaci dodatkowego źródła finansowania. Jednym z nich mogą być tzw. jednostki VER (z ang. Voluntary Emission Reductions – Dobrowolne Jednostki Redukcji Emisji).
Powstają one przy okazji realizacji projektów prowadzących do redukcji bądź uniknięcia emisji gazów cieplarnianych, wdrażających odnawialne źródła energii (OZE) czy działania z zakresu efektywności energetycznej. Projekty dobrowolne mieszczą się zatem w kategorii mechanizmów o charakterze międzynarodowym, opartych na określonych wytycznych (metodologie określające rzeczywistą redukcję emisji) i spełniających kryteria kwalifikowalności względem konkretnego standardu, według którego podlegają certyfikacji.
Brak ram czasowych
Ważnym atutem mechanizmów dobrowolnych jest brak bezpośredniego powiązania z regulacjami światowymi i europejskimi. W przeciwieństwie do tzw. Mechanizmów Kioto, czyli Mechanizmu Wspólnych Wdrożeń (ang. Joint Implementation – JI) oraz niektórych rodzajów projektów Mechanizmu Czystego Rozwoju (ang. Clean Development Mechanism – CDM), projekty dobrowolne nie mają ograniczenia czasowego związanego z ich realizacją.
