Jednym ze sposobów zagospodarowania osadów ściekowych jest wykorzystanie procesów fermentacji metanowej jako metody stabilizacji osadów.

Podstawową zaletę tej metody stanowi wytwarzanie biogazu, gdyż zawarty w nim metan jest gazem palnym i może być przetwarzany na energię elektryczną lub cieplną. Produkcja użytecznej energii z biogazu wywiera wpływ na rentowność oczyszczalni ścieków. Dlatego dąży się do intensyfikacji procesu fermentacji metanowej.

Zabiegiem relatywnie tanim, łatwym technicznie, niewymagającym modernizacji istniejących obiektów i zwiększającym efektywność biometanizacji jest zastosowanie współfermentacji osadów ściekowych z odpowiednio dobranymi substratami. Proces fermentacji z udziałem kosubstratów, oprócz korzyści ekonomicznych, zapewnia też utylizację i stanowi alternatywę dla innych, droższych metod unieszkodliwiania i zagospodarowania odpadów.

Jako kosubstraty można zastosować odpady z przemysłu rolno-spożywczego, np. tłuszcze1, serwatkę2, obornik3, wywar gorzelniany4 i wiele innych. Dobór kosubstratów jest niezwykle istotny z uwagi na złożoność procesu fermentacji metanowej i możliwość jego inhibicji. Właściwa ilość substratów w mieszaninie ma na celu utrzymanie proporcji węgla do azotu zapewniającej rozwój mikroorganizmów, zapobieganie inhibicji procesu, a także optymalizację produkcji metanu. Za odpowiedni stosunek C/N przyjmuje się wartości od 20 do 70 d...