Podejmujący inwestycje na co dzień spotykają się z problemami wynikającymi z braku obowiązujących planów zagospodarowania przestrzennego. O ile budowa zakładu produkcyjnego napotyka w tym momencie na zasadnicze trudności, to realizacja inwestycji liniowych, które w znakomitej części są domeną gmin lub ich jednostek, może okazać się wręcz niemożliwa.

Wynika to przede wszystkim z konieczności spełnienia warunku zapisanego w art. 61 ust. 1 pkt 4 Ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (uopizp) (DzU nr 80, poz. 717, z późn. zm.). Warunek ten dotyczy posiadania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, uzyskanej przy sporządzaniu planów, które utraciły swą ważność. Wyjątek stanowią drogi krajowe lokalizowane na podstawie przepisów Ustawy z 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (uoszpir) (DzU nr 80, poz. 721). Ze względu na to, że wiele gmin, mając zaawansowaną budowę sieci kanalizacyjnych, przystępuje do budowy i modernizacji dróg gminnych, warto zastanowić się nad formalno-prawnymi możliwościami ich prowadzenia. Okazuje się bowiem, że pracownicy administracji nie zawsze w jednakowy sposób interpretują przepisy, przez co dodatkowo komplikują to i tak trudne zagadnienie. Zacznijmy więc od definicji. Inwestycja celu publicznego to inwestycja stanowiąca realizację celów zapisanych w art. 6 Ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o...