Możliwość lokalizacji zabudowy na terenach rolnych to szczególnie drażliwy temat. Budowa na gruncie rolnym pozwala zmniejszyć koszty inwestycji. Jednocześnie jednak prowadzi to do niekontrolowanej suburbanizacji, generującej ogromne koszty zaopatrzenia w niezbędną infrastrukturę i degradującej krajobraz. Z drugiej jednak strony nadmierne ograniczanie możliwości budowy budynków związanych z działalnością rolniczą znacząco utrudnia, a czasem wręcz uniemożliwia jej prowadzenie.


Podstawą określenia możliwości lokalizacji każdego rodzaju zabudowy powinien być co do zasady miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Jednak zgodnie z art. 4 ust 2 Ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (DzU z 2016 r. poz. 778, ze zm., dalej: u.p.z.p.), w przypadku jego braku określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (w tym przypadku sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy). Organ właściwy do wydania decyzji o warunkach zabudowy jest obowiązany ją wydać, jeżeli spełnione zostały wymogi określone w art. 61 u.p.z.p., dotyczące:
a) kontynuacji funkcji oraz możliwości ustalenia wymogów dla nowej zabudowy na zasadach tzw. dobrego sąsiedztwa,
b) dostępności do drogi publicznej,
c) wystarczającego uzbrojenia terenu,
d) braku konie...