Punktem wyjścia dla dalszych rozważań jest instytucja prawna ?produktu ubocznego?. Zwrócić tu należałoby uwagę przede wszystkim na przepisy ustawy o odpadach (Ustawa z 14 grudnia 2012 r. o odpadach ? DzU z 2016 r. poz. 1987, ze zm.), dotyczące właśnie produktów ubocznych.
Pojęcie to odnosi się do pozostałości procesu produkcyjnego, mających pewne cechy użyteczne, które mogą być wykorzystane dla określonych zastosowań, bez konieczności stosowania szczególnych warunków bezpieczeństwa, jakie przepisy wprowadzają dla działań polegających na przetwarzaniu odpadów. Według art. 5 dyrektywy nr 2008/98 (Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylająca niektóre dyrektywy ? Dz. Urz. UE L 312 z 22 listopada 2008 r. s. 3), ?produkt uboczny? to substancja lub przedmiot, powstające w wyniku procesu produkcyjnego, którego podstawowym celem nie jest ich produkowanie.

Jasno określone kryteria
Takie substancje lub przedmioty mogą być uznane za produkty uboczne, a więc nie za odpady, jeżeli zostaną łącznie spełnione kryteria wskazane w art. 5 ust. 1 Ustawy o odpadach. Przepis wylicza następujące okoliczności, które należy wziąć pod uwagę:
?    dalsze wykorzystywanie danej substancji lub tego przedmiotu jest pewne,
?    dana substancja lub przedmiot mogą być wykorzystywane bezpośrednio bez jakiegokolwiek dalszego przetwarzania innego niż normalna ...