Obserwując dzisiejszy dynamiczny rozwój naszych miast, warto mieć świadomość, że wiele pokoleń ukształtowało współczesny obraz metropolii, starając się je budować według swojej najlepszej wiedzy i umiejętności.

Wraz z rozwojem cywilizacji zmieniały się formy osadnictwa, zaspokajając rosnące potrzeby coraz liczniejszej populacji. Forma miasta pojawiła się już w starożytności, odpowiadała wtedy za dwa cele: tworzenie warunków bezpiecznego zamieszkania i realizowanie funkcji gospodarczych dla otaczającego obszaru. Zasadnicze cechy miast, tj. koncentracja zabudowy i jej funkcjonalne uporządkowanie, pozostały niezmienne. Aby właściwie realizować te cechy, należy pogodzić wiele sprzecznych racji i wpisać je w warunki konkretnego miejsca. To trudne zadanie, dlatego też od zarania istnieli ludzie specjalizujący się w planowaniu miast i innych form osadniczych.

Najbardziej dynamiczny rozrost miast nastąpił wraz z rewolucją przemysłową w połowie XIX wieku. Niespotykany dotąd napływ ludności oraz ekspansja przemysłu spowodowały żywiołowy i często chaotyczny rozwój miast. Nadmierna koncentracja, zanieczyszczenie, bezładne usytuowanie oraz brak urządzeń sanitarnych doprowadziły do znacznego pogorszenia się warunków życia. W wyniku dążenia do poprawy sytuacji na przełomie XIX i XX wieku rozwinęła się współczesna myśl urbanistyczna i wyodrębniła się nowa gałąź wiedzy ? urbanistyka, jako nauka o planowaniu miast i osiedli, a także o ich powstawaniu...