Lokalizacja zabudowy mieszkaniowej jest jednym z istotnych elementów oddziaływania na środowisko przyrodnicze. Dotyczy to nie tylko zmian w powierzchni gruntu i krajobrazie, powstających w wyniku robót budowlanych, ale także często wiąże się z utratą dotychczasowych funkcji przyrodniczych pełnionych przez dany teren.

Oddziaływanie takie może również dotyczyć zmian stosunków wodnych, układów transportowych czy narażenia na przedostawanie się zanieczyszczeń do gleb i wód. Samo dążenie do zagospodarowania terenów otaczających budynki, poprzez tworzenie urządzonych ogrodów wraz z ciągami komunikacyjnymi, obiektami małej architektury oraz oświetleniem, może także znacząco wpływać na istniejące uwarunkowania przyrodnicze.
Realizacja zabudowy rozproszonej, bez wyraźnie wydzielonych granic pomiędzy terenami funkcjonalnymi, dodatkowo zwiększa antropopresję na przyrodę. Gminy położone w promieniu kilkudziesięciu kilometrów od dużych aglomeracji miejskich przeznaczają w dokumentach planistycznych pod zabudowę znacznie większe powierzchnie gruntów niż wynikałoby to z popytu na ziemię, zarówno wewnętrznego, jak i zewnętrznego, a także z prognoz demograficznych. Powstaje wówczas wiele rozproszonych „ognisk” urbanizacji, ze słabo rozwiniętą infrastrukturą, nie tylko fragmentujących obszary powiązane przyrodniczo i krajobrazowo, ale też zakłócających ład p...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?