Zadania audytorów energetycznych
Ustalenia zawarte w dyrektywie 2002/91/WE zobowiązują kraje członkowskie do aktywnej promocji poprawy standardu energetycznego budynków w obrębie państw Wspólnoty poprzez egzekwowanie m.in. obowiązku posiadania świadectw energetycznych przez określone rodzaje budynków: nowo wznoszonych, modernizowanych, sprzedawanych i wynajmowanych oraz sprzedawanych i wynajmowanych lokali mieszkalnych.
Świadectwo takie jest sporządzane na podstawie oceny energetycznej, polegającej na określeniu zintegrowanej charakterystyki energetycznej, dzięki której następuje przyporządkowanie budynkowi klasy energetycznej. Podstawą do jej sporządzenia jest charakterystyka energetyczna budynku, która dla nowo wznoszonego budynku jest określona w projekcie budowlanym, a dla budynku istniejącego (gdy nie ma on dokumentacji) wyznaczana jest w wyniku inwentaryzacji. Charakterystyka energetyczna jest to zbiór danych i wskaźników energetycznych budynku, który dotyczy obliczeniowego zapotrzebowania budynku na energię na cele c.o., c.w.u., wentylacji i klimatyzacji, a w przypadku budynku użyteczności publicznej – także oświetlenia. Dla określenia zintegrowanej charakterystyki energetycznej przyjęto metodę odnoszenia cech ocenianego budynku do cech budynku referencyjnego, czyli takiego, który spełnia aktualne wymagania stawiane budynkom. Dane ilościowe charakterystyki energetycznej porównuje się bowiem z danymi określonymi dla budynku referencyjnego (porównawczego).
Zgodnie z przygotowanym projektem ustawy o systemie oceny energetycznej budynków, uprawnienia do wykonywania świadectw mają posiadać audytorzy energetyczni, zarejestrowani w krajowym rejestrze licencjonowanych audytorów. Ich działalności poświęcony jest odrębny rozdział projektu ustawy.
Uprawnienia do wykonywania czynności audytora energetycznego będzie posiadać osoba fizyczna, która ma odpowiednią do tego licencję. Kolejne uregulowanie pozwala przedsiębiorcom na działalność w zakresie audytu energetycznego – pod warunkiem, że będą oni zatrudniać w swoich firmach audytorów energetycznych. Wymóg zarejestrowania audytora w krajowym rejestrze ma na celu z jednej strony identyfikację środowiska, a z drugiej – zapewnienie potencjalnym zainteresowanym właścicielom lub zarządcom budynków nieograniczonego dostępu do informacji o audytorach.
Kraje członkowskie najpóźniej do 4 stycznia br. miały przygotować przepisy, regulacje i strukturę administracyjną niezbędną do wdrożenia dyrektywy. Dotychczas z tych obowiązków w pełni wywiązały się tylko trzy kraje, zaś sześć (w tym Polska) nie udokumentowało żadnej działalności w tym zakresie. W Polsce jednak są już projekty aktów prawnych, które mają regulować kwestię wdrażania tej dyrektywy. Powstają jednak pytania: dlaczego do tej pory projekty te nie są przedmiotem debaty sejmowej i kto zapłaci za zwłokę w tej kwestii?
Andrzej Rajkiewicz
wiceprezes Zarządu, SAPE-Polska
Świadectwo takie jest sporządzane na podstawie oceny energetycznej, polegającej na określeniu zintegrowanej charakterystyki energetycznej, dzięki której następuje przyporządkowanie budynkowi klasy energetycznej. Podstawą do jej sporządzenia jest charakterystyka energetyczna budynku, która dla nowo wznoszonego budynku jest określona w projekcie budowlanym, a dla budynku istniejącego (gdy nie ma on dokumentacji) wyznaczana jest w wyniku inwentaryzacji. Charakterystyka energetyczna jest to zbiór danych i wskaźników energetycznych budynku, który dotyczy obliczeniowego zapotrzebowania budynku na energię na cele c.o., c.w.u., wentylacji i klimatyzacji, a w przypadku budynku użyteczności publicznej – także oświetlenia. Dla określenia zintegrowanej charakterystyki energetycznej przyjęto metodę odnoszenia cech ocenianego budynku do cech budynku referencyjnego, czyli takiego, który spełnia aktualne wymagania stawiane budynkom. Dane ilościowe charakterystyki energetycznej porównuje się bowiem z danymi określonymi dla budynku referencyjnego (porównawczego).
Zgodnie z przygotowanym projektem ustawy o systemie oceny energetycznej budynków, uprawnienia do wykonywania świadectw mają posiadać audytorzy energetyczni, zarejestrowani w krajowym rejestrze licencjonowanych audytorów. Ich działalności poświęcony jest odrębny rozdział projektu ustawy.
Uprawnienia do wykonywania czynności audytora energetycznego będzie posiadać osoba fizyczna, która ma odpowiednią do tego licencję. Kolejne uregulowanie pozwala przedsiębiorcom na działalność w zakresie audytu energetycznego – pod warunkiem, że będą oni zatrudniać w swoich firmach audytorów energetycznych. Wymóg zarejestrowania audytora w krajowym rejestrze ma na celu z jednej strony identyfikację środowiska, a z drugiej – zapewnienie potencjalnym zainteresowanym właścicielom lub zarządcom budynków nieograniczonego dostępu do informacji o audytorach.
Kraje członkowskie najpóźniej do 4 stycznia br. miały przygotować przepisy, regulacje i strukturę administracyjną niezbędną do wdrożenia dyrektywy. Dotychczas z tych obowiązków w pełni wywiązały się tylko trzy kraje, zaś sześć (w tym Polska) nie udokumentowało żadnej działalności w tym zakresie. W Polsce jednak są już projekty aktów prawnych, które mają regulować kwestię wdrażania tej dyrektywy. Powstają jednak pytania: dlaczego do tej pory projekty te nie są przedmiotem debaty sejmowej i kto zapłaci za zwłokę w tej kwestii?
Andrzej Rajkiewicz
wiceprezes Zarządu, SAPE-Polska
