Rozbudowujące się miasta i osiedla oraz powstające w szybkim tempie obiekty temu rozwojowi towarzyszące – infrastruktura handlowa, drogi, osiedla mieszkaniowe – modyfikują nie tylko wizerunek miast, ale także w sposób znaczący zmieniają środowisko przyrodnicze, krajobraz i klimat. Proces ten jest przez społeczeństwo pożądany i postrzegany jako konieczny postęp cywilizacyjny.

Wzrost świadomości ekologicznej i obserwacja dostrzegalnych zmian ekosystemu prowokują do zadawania pytań, budzą obawy, a często i gwałtowne emocjonalne reakcje na planowane bądź realizowane inwestycje. Nie ulega wątpliwości, że wzrost intensywności zabudowy (uszczelnienie terenu) wpływa negatywnie na odbudowę zasobów wody gruntowej i powoduje obniżenie się jej poziomu. Zmienia się także dynamika spływu wód w obszarze zlewni i w ciekach wodnych.
Woda, która w warunkach naturalnych wsiąkała do gruntu, odparowywała lub po naturalnie ukształtowanym terenie spływała do rowów, potoków i rzek, w wyniku procesu zabudowywania zdecydowanie szybciej trafia do odbiornika. Tak ważne dla równowagi ekologicznej, a co za tym idzie dla mikroklimatu, procesy parowania i wsiąkania są poprzez kanalizowanie eliminowane. Istniejące systemy kanalizacyjne (zarówno ogólnospławne, jak i rozdzielcze) nie mogą być „nieskończenie” obciążane. W konsekwencji rozwojowi urbanistycznemu musi towarzyszyć lub wręcz go wyprzedzać, stałe powiększanie przepustowości kanałów. Ta oczywista i przez ...