Zasobność gleb i podłoży
Zasobność gleby to całkowita zawartość w niej składników mineralnych i organicznych, nagromadzonych w wyniku procesów akumulacji. Zasobność gleb i podłoży specjalnie konstruowanych dla konkretnych upraw jest warunkowana zarówno przez komponenty tworzące glebę lub materię podłożową, jak i działania człowieka, modyfikujące ich skład chemiczny.
W odniesieniu do większości terenów zieleni kształtowanej modyfikacje te są daleko posunięte, istotnie zmniejszając znaczenie pierwotnych czynników i procesów glebotwórczych. Dzieje się tak zwłaszcza w odniesieniu do roślin ozdobnych płytko korzeniących się, które czerpią większość składników pokarmowych ze sztucznie przygotowanego materiału podłożowego. Nie znaczy to jednak, że głębsze warstwy, na ogół gleby rodzimej, nie oddziałują na powierzchniowe, nawet na bardzo specyficznie przygotowanej konstrukcji uprawowej, jaką jest zieleniec. W jeszcze większym stopniu znaczenie to uwidacznia się w ukształtowaniu powierzchni ziemi dużych form uprawowych, np. parków, ogrodów i dużych zieleńców. W odniesieniu do nich transformacje powierzchni ziemi są najczęściej mniej zaawansowane.
W teorii gleboznawstwa wyróżniana jest tzw. zasobność naturalna i antropogeniczna. Ta pierwsza opisywana jest jako kształtowana w rezultacie oddziaływania czynników glebotwórczych na określony rodzaj skał macierzyst...
